Het heeft even wat langer geduurd, voordat er weer een blogje uit mijn vingers rolde. Ik ben namelijk een paar dagen in quarantaine geweest met de kids. Dit weekend had ik een zelftest gedaan, omdat ik me niet helemaal lekker voelde. Kan achteraf gezien ook van de vele pepernoten geweest zijn… Maar op die zelftest was een heel, maar dan ook héél licht streepje te zien. Met alleen hele scherpe ogen was het streepje te zien, maar er viel ook zeker niet te ontkennen dat er iéts heel licht opgekleurd was. Net zoiets als een te prille zwangerschapstest… Daarna nog maar een test gedaan, een coronatest wel te verstaan, en die was wel echt negatief. Maar toch voelde het niet goed om niks te doen. Met nog nagalmend in mijn hoofd de stemmen van onze Mark en Hugo: “bij twijfel, testen!‘, had ik dus braaf een afspraak gemaakt bij de teststraat voor maandagochtend. Voor mezelf én voor de kinderen. Gelukkig belde de GGD dinsdag met het positieve nieuws dat we alle drie negatief waren. Dus de kinderen konden vandaag weer gewoon naar school! Halleluja! Twee dagen quarantaine stelt natuurlijk helemaal niks voor, sterkte voor alle gezinnen die er langer in zitten, maar alsnog voelde het als een halleluja…
Wel vraag ik me serieus af voor hoe lang… Want vanmiddag op het schoolplein hoorde ik dat ‘de andere groep 5’ vanaf morgen in quarantaine gaat vanwege een paar coronagevallen. Wat extra sneu is voor die kinderen aangezien aanstaande vrijdag de goedheiligman met de baard de school komt bezoeken. Maar het is dus wachten tot een volgende klas in quarantaine moet of erger nog: de hele school.
Dat ik niet meer had geblogd na mijn vorige ‘hondenbaasjesblog’ is trouwens niet helemaal waar, maar ik heb mijn vorige blogpost weer verwijderd. Ik vond het zo’n klaagzang geworden! Al vrees ik dat deze er eigenlijk niet veel beter op wordt… De vorige ging dus ook over corona, vlak voor de persconferentie had ik mijn frustraties over de naderende code zwart in combinatie met de Black Friday in de winkels er uit getypt. Gelukkig bleek de drukte uiteindelijk wel mee te vallen met Black Friday! Maar al die negativiteit op het internet slingeren leek me gewoon niet zo gezellig in deze toch al negatieve periode…
Maar van de andere kant, het is ook gewoon zoals het is. In mijn eerste blogpost schreef ik dat ik onder andere zou gaan bloggen over wat me zoal bezig hield. En wat me nu bezig houdt, naast Sinterklaascadeautjes- en surprisestress, is eerlijk gezegd toch echt wel dat stomme virus. En ik vind het eigenlijk zeker wel fijner om het online een beetje luchtig te houden, maar de situatie is op dit moment gewoon verre van luchtig te noemen. Het enige luchtige lijkt op het moment het ventileren van klaslokalen en andere ruimtes. En het virus wat momenteel in de lucht hangt is ook niet iets om niet te luchtig over te denken. Wat helaas nog wel te veel mensen doen…
Maar laat ik deze blogpost positief afsluiten. Hè bah, zelfs het woord positief heeft tegenwoordig een negatieve lading… 😉 Maar het ouderwets positieve aan dit soort tijden is dat het me leert de kleine dingen weer meer te gaan waarderen. Klinkt wel heel mierzoet en kleffig, maar ik meen het wel. Dus ik heb me voorgenomen om één dezer dagen eens een dagje bij te houden wat op die dag de kleine dingen zijn waar ik blij van wordt. Laten we hopen dat het een lange waslijst wordt! Dus ik blijf positief! Maar ben gelukkig (voorlopig) ook negatief!
