“Hij heeft mijn Jurassic Park dino afgepakt en weggegooid!” Huilend komt een jongen op het schoolplein op me aflopen. “Ow jee, waar ergens kan hij liggen?” vraag ik hem. “Hier ergens in een van deze bosjes.” Waarna we minutenlang samen driftig op zoek gaan naar zijn Jurassic Park dino. Ik kan dat kreng nergens vinden, zie alleen maar een hoop takken en bladeren. “Kan hij misschien toch ergens anders liggen? En hoe ziet hij er eigenlijk preciés uit?” Schoorvoetend zegt hij: “Het is eigenlijk gewoon een tak. We deden net alsof. Maar hij was echt heel mooi!” “Ok…………. Weet je wat, we zoeken samen een nieuwe dino, een nog betere.” En na even speuren vind ik een prachtige nieuwe Jurassic Park dino voor hem.
Tja, als overblijfvrijwilliger maak je wat mee. Het ene moment ben je op zoek naar een dinosaurus, het andere moment huppelen er twee paarden hinnikend voorbij of wordt er voor je ogen een gevaarlijke boef in de boeien geslagen. Mooi om te zien wat een fantasie kinderen nog hebben. Tijdens het spelen kunnen ze gewoon in een compleet andere wereld leven, hun eigen fantasiewereld.
Mijn eigen jongens ook, met name de jongste. Alleen is een op hol geslagen fantasie bij kinderen helaas niet altíjd alleen maar leuk. Onze jongste is bijvoorbeeld heel erg bang voor het donker, en met hem vele andere kinderen! Hij is inmiddels al 8 jaar, maar nog regelmatig moet ik checken of er niks onder zijn bed verstopt zit in de vorm van een monster of spook. En ’s avonds heeft hij het liefst dat ik boven blijf totdat hij slaapt. Wat wel leuk is, is dat hij voor het slapen gaan heel graag filosofeert over van alles en hij stelt de gekste vragen. “Mama, wat zou er gebeuren als een robot en een mens samen een kindje krijgen?” vroeg hij me gisteravond nog. Heel even twijfelde ik of ik hier serieus op zou antwoorden door uit te leggen dat dat helemaal niet kan, maar dat zou meteen weer zo’n ingewikkeld gesprek opleveren over zaadjes en eitjes enzo en daar had ik even niet zoveel zin in. Dus we hebben samen lekker gefantaseerd over half-robot-half-mens-wezens.
Naarmate de kinderen ouder worden merk ik wel dat het echte fantasiespel en de rollenspellen die ze vroeger deden wat minder worden. Maar dat schijnt normaalt te zijn, vooral tijdens de jonge basisschoolleeftijd is fantasiespel heel belangrijk voor de ontwikkeling. Op latere leeftijd worden spellen meer ‘echter’, meer zoals de werkelijkheid. Voorlopig geniet ik nog maar even van de fantasievolle gesprekjes voor het slapen gaan. En ik vind het eigenlijk ook helemaal niet erg om boven te blijven tot de jongste slaapt. Meestal blijf ik dan ook lekker bij hem liggen, dat vindt hij het allerfijnst. Al probeer ik dat niet elke dag te doen, anders wilt hij straks niet anders meer! Maar stiekem geniet ik er ook wel erg van. Gelukkig slaapt hij ook binnen 5 minuten, dat was vroeger wel anders, dus dan is het ook niet zo erg. Ik houd de monsters wel op afstand! Slaap lekker…
