De frietpan heeft hier vanavond weer lekker staan pruttelen. Vrijdag is het namelijk bijna standaard frietdag bij ons. Eigenlijk best wel burgerlijk, zo’n vaste frietdag. Net zo burgerlijk als woensdag gehaktdag en op zondag naar de Ikea . Maar who cares? Dingen worden burgerlijk genoemd, omdat zoveel mensen het doen. En dat is ook niet voor niks natuurlijk, maar omdat het vaak gewoon handig of relaxt is. Op zondag naar de Ikea valt wat mij betreft trouwens niét onder de categorie relaxt, verre van zelfs, dat doe ik liever een keer op een dinsdagochtend, stuk rustiger! Nee, op zondag ga ik liever naar het bos bijvoorbeeld. Maar ook dat is best wel burgerlijk. Want als ik op zondag ga wandelen in het meest populaire bos hier in de buurt, heeft het meer weg van het lopen van de avondvierdaagse dan van een rustgevende wandeling in de natuur. Gelukkig wonen wij op loopafstand van een stuk minder populair maar toch heel fijn bos, dus kan ik op zondag toch nog op een relaxte manier burgerlijk zijn.
En die frietdag op vrijdag, die hou ik er dus ook lekker in. Hoe fijn is het om een dag in de week niet te hoeven koken. Tenminste, ik vind friet en kipnuggets in de frietpan gooien, een komkommertje en paprika snijden en een bakje appelmoes openmaken niet echt onder de noemer ‘koken’ vallen. Niet bepaald een culinair hoogstandje ook, maar wel lekker. Voor onszelf doen we er wel vaak nog wat sla en bijvoorbeeld een biefstukje blij, maar ook dat is zo gepiept. De weken dat mijn man op zee zit laat ik die sla en biefstuk 9 van de 10 keer overigens ook achterwege, dan eet ik gewoon lekker makkelijk mee met de kids. Wijntje erbij, heerlijk! Kinderen blij, wij blij!
Maar goed, ik merk dus dat ik de laatste tijd steeds burgerlijker word. En terwijl ik daar vroeger nogal een afkeer van had (ik zou echt nooooooooit zo burgerlijk worden, hoe gekker hoe beter!), vind ik het nu stiekem best wel fijn. Een beetje routine en simpelheid doet een mens soms goed. Niet elke dag hoeft een dag met toeters en bellen en onverwachte uitspattingen te zijn. En wie mij een beetje kent, weet dat ik daar vroeger juist wel heel erg van was. Ik was altijd op zoek naar uitdagingen, nieuwe dingen, miste geen enkel feestje en ‘een weekend niet volgepland, een weekend niet geleefd’ zou zo maar mijn motto geweest kunnen zijn.
Terwijl ik dit schrijf ben ik aan het nadenken hoe dat komt. Dat ik best wel burgerlijk ben geworden en dat helemaal prima vind. Allereerst speelt waarschijnlijk het feit mee dat ik mezelf de laatste jaren nógal ben tegengekomen met een flinke burn-out (Waar ik gelukkig weer bovenop ben! Op wat kleine overblijfselen na, waar ik vast nog wel een keer op terug kom…). Maar het komt denk ik óók omdat ik nu best wel heel tevreden met mijn leven ben en daardoor ook meer van de kleine dingen kán genieten. Waardoor ik de ‘grote dingen’ minder (vaak) nodig heb om gelukkig te zijn? Jeetje ik merk dat ik weer op de serieuze toer ga…, ik had me nog zo voorgenomen om een lekker luchtige blogpost over ‘vrijdag frietdag’ te schrijven. Maar al schrijvende komen er steeds allerlei gedachten bij me op, lijkt wel therapie dat bloggen! Maar voordat ik te ver afdwaal…, natuurlijk kan ik ook nog steeds genieten van bijzondere, niet alledaagse dingen of bijvoorbeeld een keertje uit eten gaan naar een goed restaurant op vrijdag in plaats van de frietpan aanslingeren, maar het hoeft van mij allemaal niet meer zo vaak als vroeger. Een beetje voorspelbaarheid geeft ook rust. En die rust heb ik gewoon een tikkeltje meer nodig dan vroeger.
Zo, deze burgertrut gaat nu even de kinderen naar bed brengen, om daarna de keuken op te ruimen, waar ik gelukkig zo klaar mee ben op deze frietdag! En daarna ga ik heerlijk onderuitgezakt op de bank het nieuws te kijken. En verder dit weekend? Dat zien we nog wel, wellicht nog even lekker naar het bos 😉… Fijn weekend allemaal!
Zo heerlijk jou hoe je je blogs schrijft
Hvj Kus
Dankje Suus 🙂😘